اما من الیاس یالچینتاش نیستم

تا آخر دنیا، آهنگهای حامی من رو نجات میده.. اما من الیاس یالچینتاش نیستم...

آینده آینده آیندههرچقدر بیشتر بهش فکر میکنم، از من دورتر و نامفهوم تر می‌شود...در این شرایط عشق، دغدغه های جوانی ام که دیگر برنخواهند گشت،خوشی های هرازگاهیم و ....چقدر پوچ و بیهوده به نظر می‌آید. هیچ چیزی و مطلقا هیچ چیزی خوشحالم نمی‌کند؛ دیگر ناراحتی ام فقط برای خودم نیست، به اندازه چند میلیون نفر غصه دارم، خیلی خیلی خیلی غصه دارم. در تاریکترین شرایط وقتی حال خودم بد بود، نگاه به پنجره های روشن خانه دیگران در تاریکی لاقل امیدوارم می‌کرد...ولی حالا...حالا دیگر همه جا برایم خیلی تاریک است.. اما من الیاس یالچینتاش نیستم...

دقت کرده اید بعضی اوقات آدمهایی را برای بار اول می‌بینید و در همان لحظه ی اول میفهمید که قرار نیست از این آدم خوشتان بیاید...سرم درد می‌کند و یکی از این آدمها دارد کنار من یک‌ریز صحبت میکند و بدی اش این است که هرروز چند ساعت مجبور به تحمل کردنش هستم..وقتی آدمی که ازش بدتان می‌آید به زبانی غیر از زبان مادری تان حرف میزند اوضاع وخیم تر هم می‌شود.. (احتمالا میتوانید حدس بزنید که شخص مذکور دارد فارسی هم صحبت نمیکند.....)پ ن : احتمالا از عوارض پی ام اس است، عملا نصف ماه را دارم با هورمون های قر و قاطی شده ام سر و کله می‌زنم.. اما من الیاس یالچینتاش نیستم...